του Ηλία Στουραΐτη
Η λαυρεωτική γη γνώρισε κάτι πρωτόγνωρο τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι κάτοικοι της Κερατέας αντιστέκονται σθεναρά στη δημιουργία της χωματερής και αντιστέκονται πλέον σε όλη αυτή την παρακμή της ελληνικής πραγματικότητας που βιώνει η χώρα.
Αξίζει να σημειώσουμε πως πραγματικά έχει η κατάσταση.
Η μάχη της Κερατέας δεν είναι μια υπόθεση τεσσάρων μηνών. Φέρει μια ιστορία δέκα πέντε χρόνων που φαίνεται πως δεν έχει τέλος. Πώς να έχει, όμως, όταν ένα χάσμα φαίνεται να υπάρχει εδώ και δεκαετίες ανάμεσα στους εκλεγμένους αντιπροσώπους και τους πολίτες. Αυτό το χάσμα άρχισε να μεγαλώνει στην περιοχή της Κερατέας.
Η ενημέρωση των πολιτών αποτέλεσε τη βάση για την αναζήτηση της αλήθειας και οι εξελίξεις δεν άργησαν να έρθουν. Η συσπείρωση του κόσμου άρχισε να διαφαίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αποφάσισε να μην κρατήσει μια παθητική στάση, αλλά να διαλογιστεί, να αναζητήσει, να μάθει, να ενεργοποιηθεί και να οργανώσει έναν ιστό που θα αντιταχθεί στην πραγματικότητα που έβλεπε. Ποια ήταν αυτή;
Το παράδοξο που προέκυψε ήταν με το ΥΠ.ΠΟ, το οποίο από τη μία ήθελε να προστατέψει μια τοποθεσία και από την άλλη να την καταστρέψει.
Πιο συγκεκριμένα, ο αρχαιολογικός χώρος Οβριοκάστρου κηρύχθηκε Α’ Ζώνη απολύτου προστασίας λόγω αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (ΦΕΚ, 1070/29.12.1995). Το ΦΕΚ δημοσιεύεται στις 29.12.1995 και την ίδια μέρα με έγγραφο υποδεικνύεται ως χώρος για ίδρυση ΧΥΤΑ.
Το ΥΠ.ΠΟ., εν τούτοις, με διαδοχικά έγγραφα (2676/6.6.1996, 1867/17.4.1997) απαγορεύει την ίδρυση ΧΥΤΑ σ’αυτό τον χώρο. Λίγα χρόνια αργότερα όμως, ο ίδιος προϊστάμενος με νέο έγγραφο (7095/3.10.2003) επιτρέπει την ίδρυση χαματερής!
Οι μελετητές του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, έχοντας καταλάβει το σφάλμα τους, χρησιμοποιούν το όνομα του διπλανού λόφου, το Βραγόνι. Ας μη ξεχνάμε, βέβαια, και το κυριότερο πρόβλημα: την ύπαρξη στοών (τα λεγόμενα Αργυρεία) από τους αρχαίους χρόνους κάτω από τη λαυρεωτική γη και τη ροή νερού, κάτι που από μόνο του αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα με επικίνδυνες συνέπειες.
Η αποφυγή αυτών των συνεπειών οδήγησε τους πολίτες στη μαζική αντιμετώπιση του προβλήματος με τη φύλαξη του χώρου και την εξεύρεση λύσης. Η ενημέρωση των πολιτών ξεκίνησε με σκοπό να μάθουν σχετικά με την πρόληψη, την αποφυγή, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση, την αξιοποίηση , την κομποστοποίηση, την ανάκτηση ενέργειας και μόνο στο τέλος τη διαχείριση των υπολειμμάτων τους με ταφή.
Τα σχολεία της Κερατέας συμμετείχαν ενεργά σε αυτό το σκοπό. Ο δήμος δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ, ενώ ενημερωτικά σημειώματα και βιβλία εκδίδονται για να διευρύνουν την ενημέρωση σε όλους τους πολίτες της περιοχής και μη. Όμως, η γνώμη της πολιτείας είναι άλλη.
Η πολιτεία επιμένει σε ένα περιφερειακό σχεδιασμό και στη δημιουργία ξεπερασμένων χωματερών. Μάλιστα, επιστρατεύει διμοιρίες των ΜΑΤ, για να μπορέσει να μεταφέρει μηχανήματα εργολάβων.
Όλα αυτά διαδραματίζονται τα ξημερώματα ενός χειμωνιάτικου βροχερού Σαββάτου. Οι αστυνομικές δυνάμεις σαν κλέφτες προσπαθούν να παραβιάσουν τη ζωή μιας πόλης. Η αντίδραση των πολιτών είναι άμεση και μαζική. Αψηφούν το κρύο. Οι καμπάνες χτυπούν αδιάκοπα. Ένα είναι το σύνθημα: «Όλοι στο βουνό! Όλοι στο βουνό!».
Μάχες σώμα με σώμα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στην Κερατέα. Λίγα χιλιόμετρα μόλις μακριά από την Αθήνα έχει στηθεί ένα σκηνικό πολέμου. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι βρίσκονται στο δρόμο. Φωνάζουν, διεκδικούν, διαμορφώνουν μια άλλη στάση απέναντι στα κοινά.
Το θέμα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δύο μπλόκα στήνονται γύρω από τα ΜΑΤ. Τα ΜΜΕ του εξωτερικού αναπαράγουν το γεγονός, ενώ τα ελληνικά το κρύβουν.
Η επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στην πόλη και η απώλεια ενός μωρού, που δεν πρόλαβε να δει το φως της ζωής λόγω των δακρυγόνων, δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα. Τα ελληνικά ΜΜΕ αναγκάζονται να προβάλλουν το γεγονός.
Τα επεισόδια είναι συνεχή και μια βεντέτα δημιουργείται ανάμεσα σε κατοίκους και αστυνομικούς. Η πολιτεία κρύβεται για ακόμα μια φορά πίσω από τα συμφέροντα των εργολάβων. Δεν παίρνει θέση. Οι πολίτες οργανώνουν κάθε Παρασκευή συνάντηση για να συζητήσουν τη στάση τους.
Σε αυτή τη συνέλευση συμμετέχουν όλοι. Όλοι έχουν άποψη και θέση για το ζήτημα. Γίνεται ένας ουσιαστικός διάλογος. Ένας διάλογος, όμως, που δε θέλει να κάνει η πολιτεία. Ταυτόχρονα, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον δέχεται αντιπροσωπεία πολιτών στο ξενοδοχείο κατά την τριήμερη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Η πολιτεία και πάλι κωφαίνει. Δε θέλει να δει το πρόβλημα.
Οι βίαιες συμπλοκές συνεχίζονται συνεχώς. Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος παίρνει την απόφαση να διαδραματίσει ρόλο εγγυητή του διαλόγου ανάμεσα στο δήμαρχο και τον Υπουργό Προστασίας του πολίτη. Ενός διαλόγου που έχει ως βάση την πρόταση που έχει καταθέσει ο δήμος σχετικά με τη διαχείριση των δικών του -αλλά και των γύρω περιοχών – απορριμμάτων.
Οι πολίτες ευελπιστούν ότι έστω και αυτή τη στιγμή θα προσπαθήσει να ξεκινήσει ένας διάλογος και δε θα μείνουν σε κενές και ψεύτικες λέξεις. Όμως, οι Υπουργοί δείχνουν να μη συμφωνούν αναμεταξύ τους σε λύση. Μια άλλη «Κερατέα» έχει ξεσπάσει ανάμεσά τους. Μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί η υπόθεση…..
Το συμπέρασμα πάντως είναι ένα: η Κερατέα φαίνεται πως άνοιξε ένα νέο δρόμο στην εποχή που ζει η Ελλάδα. Αναδεικνύει τη δύναμη που έχει ο κόσμος όταν είναι ενημερωμένος, ενεργός, ενωμένος, θέλει και πιστεύει ότι θα καταφέρει κάτι χωρίς το καπέλο κάποιου πολιτικού φορέα.
Η αλληλεγγύη σε αυτό τον αγώνα από όλα τα σημεία της Ελλάδας, αλλά και το εξωτερικό, δείχνουν την ανάγκη που έχουν οι πολίτες να μάθουν την αλήθεια, να αναζητήσουν οι ίδιοι λύσεις και να μπουν στη διαδικασία να διαμορφώσουν μια νέα τάση ζωής.
Το μοντέλο ζωής, όπως μας παρουσιάστηκε και όπως το υποστηρίξαμε όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια έφθασε στο τέλος του. Η ανάγκη πλέον είναι επιτακτική.
Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στην Κερατέα, η διαχείριση των συνεπειών της δε θα είναι εύκολη. Το σύνθημα «..θα γίνει …της Κερατέας…» θα παραμείνει στο μυαλό μικρών και μεγάλων. Η Κερατέα άνοιξε το δρόμο.
Μπορούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής; Μπορούμε να αναπροσδιορίσουμε το μοντέλο ζωής μας; Μπορούμε να σταματήσουμε οποιονδήποτε δρα εναντίον μας, του τόπου μας και της ζωής μας; Άραγε, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας;
Πηγή: maga.gr
Η λαυρεωτική γη γνώρισε κάτι πρωτόγνωρο τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οι κάτοικοι της Κερατέας αντιστέκονται σθεναρά στη δημιουργία της χωματερής και αντιστέκονται πλέον σε όλη αυτή την παρακμή της ελληνικής πραγματικότητας που βιώνει η χώρα.
Αξίζει να σημειώσουμε πως πραγματικά έχει η κατάσταση.
Η μάχη της Κερατέας δεν είναι μια υπόθεση τεσσάρων μηνών. Φέρει μια ιστορία δέκα πέντε χρόνων που φαίνεται πως δεν έχει τέλος. Πώς να έχει, όμως, όταν ένα χάσμα φαίνεται να υπάρχει εδώ και δεκαετίες ανάμεσα στους εκλεγμένους αντιπροσώπους και τους πολίτες. Αυτό το χάσμα άρχισε να μεγαλώνει στην περιοχή της Κερατέας.
Η ενημέρωση των πολιτών αποτέλεσε τη βάση για την αναζήτηση της αλήθειας και οι εξελίξεις δεν άργησαν να έρθουν. Η συσπείρωση του κόσμου άρχισε να διαφαίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αποφάσισε να μην κρατήσει μια παθητική στάση, αλλά να διαλογιστεί, να αναζητήσει, να μάθει, να ενεργοποιηθεί και να οργανώσει έναν ιστό που θα αντιταχθεί στην πραγματικότητα που έβλεπε. Ποια ήταν αυτή;
Το παράδοξο που προέκυψε ήταν με το ΥΠ.ΠΟ, το οποίο από τη μία ήθελε να προστατέψει μια τοποθεσία και από την άλλη να την καταστρέψει.
Πιο συγκεκριμένα, ο αρχαιολογικός χώρος Οβριοκάστρου κηρύχθηκε Α’ Ζώνη απολύτου προστασίας λόγω αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (ΦΕΚ, 1070/29.12.1995). Το ΦΕΚ δημοσιεύεται στις 29.12.1995 και την ίδια μέρα με έγγραφο υποδεικνύεται ως χώρος για ίδρυση ΧΥΤΑ.
Το ΥΠ.ΠΟ., εν τούτοις, με διαδοχικά έγγραφα (2676/6.6.1996, 1867/17.4.1997) απαγορεύει την ίδρυση ΧΥΤΑ σ’αυτό τον χώρο. Λίγα χρόνια αργότερα όμως, ο ίδιος προϊστάμενος με νέο έγγραφο (7095/3.10.2003) επιτρέπει την ίδρυση χαματερής!
Οι μελετητές του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ, έχοντας καταλάβει το σφάλμα τους, χρησιμοποιούν το όνομα του διπλανού λόφου, το Βραγόνι. Ας μη ξεχνάμε, βέβαια, και το κυριότερο πρόβλημα: την ύπαρξη στοών (τα λεγόμενα Αργυρεία) από τους αρχαίους χρόνους κάτω από τη λαυρεωτική γη και τη ροή νερού, κάτι που από μόνο του αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα με επικίνδυνες συνέπειες.
Η αποφυγή αυτών των συνεπειών οδήγησε τους πολίτες στη μαζική αντιμετώπιση του προβλήματος με τη φύλαξη του χώρου και την εξεύρεση λύσης. Η ενημέρωση των πολιτών ξεκίνησε με σκοπό να μάθουν σχετικά με την πρόληψη, την αποφυγή, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση, την αξιοποίηση , την κομποστοποίηση, την ανάκτηση ενέργειας και μόνο στο τέλος τη διαχείριση των υπολειμμάτων τους με ταφή.
Τα σχολεία της Κερατέας συμμετείχαν ενεργά σε αυτό το σκοπό. Ο δήμος δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ, ενώ ενημερωτικά σημειώματα και βιβλία εκδίδονται για να διευρύνουν την ενημέρωση σε όλους τους πολίτες της περιοχής και μη. Όμως, η γνώμη της πολιτείας είναι άλλη.
Η πολιτεία επιμένει σε ένα περιφερειακό σχεδιασμό και στη δημιουργία ξεπερασμένων χωματερών. Μάλιστα, επιστρατεύει διμοιρίες των ΜΑΤ, για να μπορέσει να μεταφέρει μηχανήματα εργολάβων.
Όλα αυτά διαδραματίζονται τα ξημερώματα ενός χειμωνιάτικου βροχερού Σαββάτου. Οι αστυνομικές δυνάμεις σαν κλέφτες προσπαθούν να παραβιάσουν τη ζωή μιας πόλης. Η αντίδραση των πολιτών είναι άμεση και μαζική. Αψηφούν το κρύο. Οι καμπάνες χτυπούν αδιάκοπα. Ένα είναι το σύνθημα: «Όλοι στο βουνό! Όλοι στο βουνό!».
Μάχες σώμα με σώμα διαδραματίζονται τους τελευταίους μήνες στην Κερατέα. Λίγα χιλιόμετρα μόλις μακριά από την Αθήνα έχει στηθεί ένα σκηνικό πολέμου. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι βρίσκονται στο δρόμο. Φωνάζουν, διεκδικούν, διαμορφώνουν μια άλλη στάση απέναντι στα κοινά.
Το θέμα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δύο μπλόκα στήνονται γύρω από τα ΜΑΤ. Τα ΜΜΕ του εξωτερικού αναπαράγουν το γεγονός, ενώ τα ελληνικά το κρύβουν.
Η επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στην πόλη και η απώλεια ενός μωρού, που δεν πρόλαβε να δει το φως της ζωής λόγω των δακρυγόνων, δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα. Τα ελληνικά ΜΜΕ αναγκάζονται να προβάλλουν το γεγονός.
Τα επεισόδια είναι συνεχή και μια βεντέτα δημιουργείται ανάμεσα σε κατοίκους και αστυνομικούς. Η πολιτεία κρύβεται για ακόμα μια φορά πίσω από τα συμφέροντα των εργολάβων. Δεν παίρνει θέση. Οι πολίτες οργανώνουν κάθε Παρασκευή συνάντηση για να συζητήσουν τη στάση τους.
Σε αυτή τη συνέλευση συμμετέχουν όλοι. Όλοι έχουν άποψη και θέση για το ζήτημα. Γίνεται ένας ουσιαστικός διάλογος. Ένας διάλογος, όμως, που δε θέλει να κάνει η πολιτεία. Ταυτόχρονα, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον δέχεται αντιπροσωπεία πολιτών στο ξενοδοχείο κατά την τριήμερη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Η πολιτεία και πάλι κωφαίνει. Δε θέλει να δει το πρόβλημα.
Οι βίαιες συμπλοκές συνεχίζονται συνεχώς. Ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος παίρνει την απόφαση να διαδραματίσει ρόλο εγγυητή του διαλόγου ανάμεσα στο δήμαρχο και τον Υπουργό Προστασίας του πολίτη. Ενός διαλόγου που έχει ως βάση την πρόταση που έχει καταθέσει ο δήμος σχετικά με τη διαχείριση των δικών του -αλλά και των γύρω περιοχών – απορριμμάτων.
Οι πολίτες ευελπιστούν ότι έστω και αυτή τη στιγμή θα προσπαθήσει να ξεκινήσει ένας διάλογος και δε θα μείνουν σε κενές και ψεύτικες λέξεις. Όμως, οι Υπουργοί δείχνουν να μη συμφωνούν αναμεταξύ τους σε λύση. Μια άλλη «Κερατέα» έχει ξεσπάσει ανάμεσά τους. Μένει να δούμε πως θα εξελιχθεί η υπόθεση…..
Το συμπέρασμα πάντως είναι ένα: η Κερατέα φαίνεται πως άνοιξε ένα νέο δρόμο στην εποχή που ζει η Ελλάδα. Αναδεικνύει τη δύναμη που έχει ο κόσμος όταν είναι ενημερωμένος, ενεργός, ενωμένος, θέλει και πιστεύει ότι θα καταφέρει κάτι χωρίς το καπέλο κάποιου πολιτικού φορέα.
Η αλληλεγγύη σε αυτό τον αγώνα από όλα τα σημεία της Ελλάδας, αλλά και το εξωτερικό, δείχνουν την ανάγκη που έχουν οι πολίτες να μάθουν την αλήθεια, να αναζητήσουν οι ίδιοι λύσεις και να μπουν στη διαδικασία να διαμορφώσουν μια νέα τάση ζωής.
Το μοντέλο ζωής, όπως μας παρουσιάστηκε και όπως το υποστηρίξαμε όλοι μας όλα αυτά τα χρόνια έφθασε στο τέλος του. Η ανάγκη πλέον είναι επιτακτική.
Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στην Κερατέα, η διαχείριση των συνεπειών της δε θα είναι εύκολη. Το σύνθημα «..θα γίνει …της Κερατέας…» θα παραμείνει στο μυαλό μικρών και μεγάλων. Η Κερατέα άνοιξε το δρόμο.
Μπορούμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής; Μπορούμε να αναπροσδιορίσουμε το μοντέλο ζωής μας; Μπορούμε να σταματήσουμε οποιονδήποτε δρα εναντίον μας, του τόπου μας και της ζωής μας; Άραγε, μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας;
Πηγή: maga.gr
